Het is een middag uit een dagelijkse week, een eeuw wordt buiten afgewerkt. In de ether van het eerste huis ruist je slaap in een elektrisch oor.
Ramen staan wijdopen op een zomer en tot in onze stille kamers dringt het pidgin door van weer een nieuwe tijd. Nu kan de toekomst komen.
Hier wonen wij tot later samen. Tot ik in je pas, een vader in een vader. Tot dit huis je zal verhuizen. Tot het is alsof ik er nooit was.
Hier ben ik, na de middag van mijn dag. Ik weet, het droomt nu in je hoofd, maar hoor. Er zingt in onze kamers iets van elke tijd. Adem, adem met mij door.
Young Son Asleep
It is a noonday in an everyday week. Outside, a century is ending. Here your sleep in the first house's ether Murmurs into an electric ear.
Windows stand wide open to a summer And the pidgin of one more new age Ekes its way into our silent rooms. Now days to come can have their day.
Here we'll live together until later. Till I fit within you, father in a father. Till this house sees you rehoused. Till there it is as if I never was.
Here am I long after noonday of my own day. I know, your head is dreamblown now. But hear: in all our rooms there sings some thing Of every age. Breathe in, breathe with me here.
Dido's Klacht
De tijd is met ons klaar. Vannacht nog rijdt hij mij de dageraad in van een ander land. De nieuwe ochtend zal mij wekken aan een onbegrijpelijk raam.
Niemand is voor iemand ooit gemaakt. Soms raken wij verstrikt in het lamento van een tegenziel. En is niet, zei je, elk moment op elk moment bereid tot iedereens oneindigheid?
De oneindigheid is nu gedaan. Ik wil mijn tijd en mijn geluk. Het kan ons tijdelijk hart bewegen als het twintig mooie regels lang mislukt. Maar in de spiegel valt het lelijk tegen.
Ik ga nu, man van mij van nooit. Ik ben van deze kant. Ik ben van vrouw gemaakt. Ik heb je lief. Ik heb je lief alleen, zo ademen wij.
Mijn nieuwe land zal mij in stromend water wassen, mij wiegen in zijn nette bedden, bedenken in zijn taal. Ik zal er duizend fotos van je maken en kijkend zal ik op je leegte uitgekeken raken.
Dido's Lament
Time is done with us. This very night it will drive me to dawn In another land. New daybreak there will wake me Up at an unfathomable window.
No one is ever made for someone. Sometimes We get knotted in the lamentation of a counterheart. And isn't every moment, as you said, at every moment Ready for everyone's infinity?
Infinity is over now. I want my time And my good times. It moves our timepiece heart apace As it fails truly for some twenty lovely lines- But, in the mirror, it just fails you to your face.
I'm going now, dear neverman of mine. I'm of this side. I am wrought of woman. I hold you dear. I hold you, dear, alone; it's how we breathe.
My new land will wash me in its streaming waters, Rock me in its tidy beds, conceive me in its language. I'll make a thousand pictures of you there And your emptiness will bore and bore me as I stare.
Bernard Dewulf (1960-2023) was a Belgian poet and journalist, and one of the most significant voices in Belgian Dutch poetry of the latter half of the 20th century. He first came to prominence in 1987 in a widely circulated anthology "Argue with us" and published the first of what was to be 18 volumes of verse in 1997.
A. Z. Foreman is a poet and translator pursuing a doctorate in Near Eastern Languages at the Ohio State University. His work (both original compositions as well as translations from Arabic, French, Persian, Chinese, Latin, Occitan, Ukrainian, Russian, Hebrew, Welsh, Irish and Yiddish) has been (or is scheduled to be) featured in the Los Angeles Review, ANMLY, Asymptote, Lunch Ticket, Metamorphoses, the Penguin Book of Russian Poetry and elsewhere. But really he's most proud of having had his work featured in two people's tattoos, and if you have a dog he'd love to pet it.
